James Webb Uzay Teleskobu, cihanı gözlemlemeye başladığı birinci günden itibaren uzayın etkileyici fotoğraflarını çekiyor.
Fotoğraf: Karina Bulutsusu’ndaki yıldız oluşum bölgesi NGC 3324.
Teleskop, derin uzaydaki toz ve gaz bulutlarının içinden geçerek cisimleri görüntülemesine müsaade veren kızılötesi ışık kullanıyor:
Fotoğraf: Tarantula Bulutsusu
HUBBLE’DAN 100 KAT DAHA GÜÇLÜ
Bununla birlikte James Webb teleskobu, NASA’nın bir evvelki dönüm noktası olan uzay teleskobu Hubble’dan yaklaşık 100 kat daha güçlü.
Fotoğraf: Dünya’dan yaklaşık 500 milyon ışıkyılı uzaklıkta bulunan Otomobil Tekerleği Gökadası.
Bu nedenle James Webb teleskobu, uzayın derinliklerine ve vakitte daha geriye evvelki rastgele bir teleskoptan daha fazla bakabiliyor.
Fotoğraf: James Webb Uzay Teleskobu’nun 11 Temmuz 2022’de yayınlanan birinci derin alan kızılötesi imajı.
BÜYÜK PATLAMA’DAN SONRAKİ 400 MİLYON YILA KADAR GÖZLEMLEYEBİLİYOR
Kızılötesi ışığı toplayarak Webb, kozmik tozu yarıp geçebiliyor ve çok uzaklara, Büyük Patlama’dan sonraki birinci 400 milyon yıla kadar olan geçmişi görebiliyor.
Fotoğraf: Araştırmacıların Büyük Patlama’dan yalnızca 235 milyon yıl sonra ortaya çıktığına inandıkları bir galaksi olan CEERS-93316’nın imgesi.
Diğer taraftan James Webb teleskobu, daima olarak yeni yıldızlar doğuran dev gaz ve toz bulutlarından oluşan Yaratılış Sütunları’na yeni bir ışık tuttu. Yakın kızılötesi ışıkta, yeni doğmuş kırmızı yıldızlar da dahil olmak üzere binlerce yıldız görüldü.
Fotoğraf: Yaratılış Sütunları
James Webb’in orta kızılötesinde ışık modunda kainatın toz merkezde yer aldı.
Fotoğraf: James Webb’in Yaratılış Sütunları’nın orta kızılötesi imajı.
NASA, bu iki imajdan elde edilen bilgileri birleştirerek sütunların büsbütün yeni, manevî bir portresini oluşturdu.
Fotoğraf: Yaratılış Sütunları’nın Webb’deki orta kızılötesi ve yakın kızılötesi olmak üzere iki kameradan alınan birleşik manzarası.
Tüm bunların yanı sıra, Temmuz ayında James Webb teleskobu, Dünya’dan 2 bin ışıkyılı uzaklıkta bulunan bir toz ve gaz bulutu olan Güney Halkası Bulutsusu’nu yakaladı.
Fotoğraf: James Webb’in yakın kızılötesi ışıkta yakaladığı Güney Halkası Bulutsusu.
James Webb, gökadaları da son teknoloji ile görüntüledi. Fotoğrafta, yıldız oluşum bölgelerinin kolları, birleşen bu iki gökadanın çekirdeklerini birbirine bağluyor ve kızılötesi ışıkla çok daha parlak hale geliyorlar.
Fotoğraf: Webb’in yakaladığı, birleşen bir gökada çifti.
James Webb teleskobu, ayrıyeten Jüpiter’in bu ürkütücü kızılötesi portresiyle gökbilimcileri şaşırtarak Güneş Sistemi’ne de odaklandı.
Fotoğraf: James Webb’in Jüpiter’den aldığı NIRCam bileşik manzarası.
Teleskop ayrıyeten Jüpiter’i çevreleyen soluk halkaları ve kutuplarında parlayan auroraları da yakaladı.
Fotoğraf: James Webb’in yakaladığı Jüpiter’in geniş alan imajı.
Jüpiter’in uydusu Europa, James Webb’in kızılötesinde parlak bir biçimde görüntülendi. Bilim insanları, Europa’nın kalın buz kabuğunun altında, uzaylı ömrü barındırabilecek bir tuzlu su okyanusu olduğunu düşünüyor.
Fotoğraf: Jüpiter ve uydusu Europa.
NEPTÜN’üN HALKALARINI YAKALADI
James Webb teleskobu ender bir biçimde yakalanan Neptün’ün halkalarını bile gözlemledi.
Fotoğraf: James Webb’in görüntülediği Neptün sistemi.
James Webb teleskobu, NASA’nın Voyager 2 uzay aracının 1989’da Neptün’ün yanından geçmesinden bu yana gezegenin tozlu halkalarının en düzgün imgesini aldı.
Fotoğraf: Solda, Voyager 2’nin 1989’da yakaladığı Neptün halkalarının bir manzarası yer alıyor. Sağda ise James Webb’in kızılötesi olarak görüntülediği Neptün’ün halkaları görülüyor.
Yeni imaj ayrıyeten Neptün’ün bilinen 14 uydusundan yedisini gösteriyor. Bir yıldıza benzeyen parlak mavi cisim ise Neptün’ün en büyük uydusu Triton’u gösteriyor.
Fotoğraf: Neptün’ün bilinen 14 uydusu var ve bunlardan yedisi bu manzarada görülüyor.
Kızılötesi teleskop ayrıyeten Satürn’ün en büyük uydusu Titan’ın imgelerini de aldı. Titan, Güneş Sistemi’nde ağır bir atmosfere sahip olan tek uyduyu oluşturuyor. Titan’In atmosferi Dünya’nınkinden dört kat daha ağır.
Fotoğraf: 4 Kasım ile 6 Kasım 2022 tarihleri ortasında Titan’daki bulutların 30 saatteki evrimi.
Webb, NASA’nın Double Asteroid Redirection Test uzay aracını, birinci gezegen savunma testinin bir kesimi olarak asteroit Dimorphos’a muvaffakiyetle çarparken yakaladı.
Fotoğraf: NASA’nın James Webb Uzay Teleskobu’nun Yakın Kızılötesi Kamera aracından alınan bu imaj, Didymos’un çift asteroit sistemindeki asteroit aycığı Dimorphos’u, NASA’nın Çift Asteroid Yine Yönlendirme Testi’nin çarpmasından yaklaşık 4 saat sonra gösteriyor.
Öte yandan, beş aydan biraz uzun süren bilimsel operasyonlarda Webb, kozmosun birçok etkileyici imgesine de yakaladı.
Fotoğraf: James Webb tarafından görüntülenen, Dünya’dan yaklaşık 270 milyon ışıkyılı uzaklıkta, etkileşim halindeki iç içe geçmiş bir çift gökada.
Bilim insanları, tüm bu imgelerin NASA’nın en güçlü teleskopu için yalnızca bir başlangıç olduğunu vurguluyor.
Fotoğraf: Stephan’ın Beşlisi.
