7,2 büyüklüğündeki Van sarsıntısının üzerinden 12 yıl geçti.
Depremlerin yıllar evvel de büyük acılara yol açtığı Van, merkez üssü Tuşba ilçesine bağlı Tabanlı Mahallesi olan 23 Ekim 2011’de 7,2 büyüklüğündeki zelzeleyle sarsıldı.
Kent merkezi, Erciş ilçesi ve birçok köyde büyük hasara yola açan zelzelede 604 kişi hayatını yitirdi, çok sayıda bina yıkıldı.
Van’da yaraların sarılması ve enkaz kaldırma çalışmalarının devam ettiği sırada, birinci sarsıntıdan 16 gün sonra 9 Kasım’da yaşanan 5,6 büyüklüğündeki ikinci afette ise 40 kişi hayatını yitirdi.
Kentteki 147 bin 622 konut, 18 bin 735 iş yeri ve 20 bin 209 ahırda inceleme yapan AFAD uzmanları, 31 bin 870 konut, 8 bin 849 iş yeri ile 9 bin 602 ahırın ağır hasar gördüğünü, 18 bin 181 konutun da orta hasarlı olduğunu tespit etti.
“TÜM TÜRKİYE YANIMIZDAYDI”
Depremin akabinde yeni hayat alanı olarak belirlenen ve binlerce konut inşa edilen Edremit ilçesindeki Erenkent Mahallesi’nin muhtarı Öznur Pazarbaşı Bingöl, sarsıntıya konutta yakalandığını ve o anı unutamadığını söyledi.
Bingöl, şöyle konuştu:
“O günler çok zordu. Zelzelede binanın içinde mahsur kaldık, üzerimize taşlar düşüyordu. Tüm Türkiye yanımızdaydı. Yaralarımız süratlice sarıldı.”
SON ANDA KURTULDULAR
Deprem günü katıldıkları veli toplantısının erken bitmesiyle yıkılan okulun enkazı altında kalmaktan kurtulan mahalle sakinleri, buruk bir sevinç yaşıyor.
Mahalle muhtarı Mehmet Oflas, 23 Ekim 2011’de acı bir zelzele yaşadıklarını söyledi.
Depremde yıkılan okulun enkazı altında kalmaktan son anda kurtulduklarını belirten Oflas, şunları kaydetti:
“O gün veli toplantısı vardı. Yaklaşık 150 veli katılmıştı. Ben de okul aile birliği lideriydim. Toplantı bittikten yaklaşık 5 dakika sonra zelzele oldu. Çok şiddetliydi. Mahallemizde 1993’te inşa edilen üç katlı okulumuz ile konutlarımız yıkıldı. 11 insanımızı kaybettik. Mahallemizin yüzde 50’sinde yıkım yaşandı. Hayvanlarımız telef oldu. Hayatımda bu türlü bir sarsıntı yaşamadım. Sarsıntı günü mahallemizde üç düğünün olması, okulda kimsenin bulunmaması faciayı önledi. Yoksa can kaybımız daha fazla olacaktı. İnsanların büyük kısmı düğünlerdeydi. Mahallemizde yaşayanların neredeyse tamamı akraba. Kaybettiğimiz 11 canın acısını birinci günkü üzere yaşıyoruz.”
