Yüksek Mahkeme, cezaevindeki tutuklunun sigarasız odaya nakledilme talebinin reddi hak ihlali saydı.
Resmi Gazete’nin bugünkü sayısında yer alan karara nazaran, 2018’de Osmaniye’deki cezaevinde terör hatasından tutuklu bulunan ve astım hastası bir kişi, tutulduğu koğuşta sigara içildiğini, bunun sıhhatine olumsuz tesir ettiğini belirterek koğuş değişikliği talebinde bulundu.
Cezaevi idaresi, kurumda bir tane sigara içilmeyen oda bulunduğu, cürüm kümesine yönelik sigara içilmeyen farklı bir oda tahsis edilmesinin mümkün olmadığı gerekçesiyle talebi reddetti. İnfaz hakimliğine yapılan müracaat da cezaevi idaresinin kararının yerinde olduğu belirtilerek reddedildi.
13 BİN 500 LİRA TAZMİNAT KARARI DA ÇIKTI
Kararın nihaileşmesinin akabinde tutuklu kişi, Anayasa Mahkemesine ferdî müracaatta bulundu.
Başvuruyu inceleyen Yüksek Mahkeme, Anayasa’nın 17’nci unsurunda garanti altına alınan kişinin maddi ve manevi varlığını müdafaa ve geliştirme hakkının ihlal edildiğine ve müracaatçıya 13 bin 500 lira manevi tazminat ödenmesine hükmetti.
”AYRILMASI YERSİZ DEĞİL”
Anayasa Mahkemesinin kararında, cezaevlerinde tutuklu ve mahkumların cürüm kümelerine nazaran barındırılmalarının mevcut kurallara nazaran bir gereklilik olduğu, sigara içilen ve içilmeyen odaların belli kaidelere nazaran ayrılmasının da yersiz olmadığı vurgulandı.
Diğer bireyler üzere tutuklu ve mahkumların de vücut ve ruh sıhhatlerini müdafaa haklarına sahip olduğuna işaret edilen kararda, müracaatçının tütün mamullerinden olumsuz etkilendiği açık olan bir rahatsızlığının bulunduğu, müracaatının değerlendirilmesinde ise sıhhat durumunun gözetilmediği tabir edildi.
İnfaz hakimliğinin ret kararında, cezaevi idaresinin ret kararına atıf yapıldığı lakin devletin sigara içilmeyen ortam sağlanması tarafındaki yükümlülüğüne ve müracaatçının sıhhat durumuna nazaran alternatif tahliller üretildiğine dair kâfi açıklama yapılmadığı aktarıldı.
Bu durumun hak ihlaline yol açtığı kaydedilen kararda, şunlara yer verildi:
“Somut olayda müracaatçının sigara içilmeyen odada kalma talebinin reddedilmesi suretiyle maddi ve manevi varlığını müdafaa ve geliştirme hakkına yapılan müdahalenin mecburî bir toplumsal muhtaçlığa karşılık vermediği, bu nedenle demokratik toplum tertibinin gereklerine uygun olmadığı kanaatine varılmıştır. Açıklanan münasebetlerle Anayasa’nın 17’nci hususunda teminat altına alınan kişinin maddi ve manevi varlığını müdafaa ve geliştirme hakkının ihlal edildiğine karar verilmesi gerekir.”
