HORLAMA NEDEN OLUR?
Horlama hayat üslubuna ait makul sıkıntılardan önemli teneffüs yolu hastalıklarına kadar birçok nedenden kaynaklanabilir. Ağız ve sinüslerin anatomik yapısına ait problemler, kolay soğuk algınlıkları, fazla kilolar üzere birçok neden horlama ile bağlı olduğu bilinen etkenler ortasında yer alır.
Normal koşullarda ağzın üst kısmında yer alan damak, lisan ve boğaz kasları gevşer. Yumuşayan bu dokular teneffüs yolunu kısmen yahut büsbütün tıkayacak gevşekliğe ulaşabilir.
İnsanlarda teneffüs yolu ne kadar darsa hava akışı da o kadar kuvvetli olur ve bu durum da dokularda oluşan titreşimi artırarak horlamaya yol açabilir. Münasebetiyle teneffüs yolunun anatomik yapısı, horlamayla en yakın bağlantı içerisinde olan faktördür. Bunların haricinde öbür horlama nedenleri ortasında ise şunlar yer alır:
-Aşırı kilo (obezite)
-Damak yapısına ait sorunlar
-Uykusuzluk ve sistemsiz uyku
-Sinüzit
-Kronik burun tıkanıklığı sorunu
-Sırt üstü yatış durumunun tercih edilmesi
-Burun yapısına ait sıkıntılar (septum deviasyonu, kemik eğriliği, geniz eti vb.)
-Boğaz ve lisanda kas zayıflığı
-Mevsimsel alerjiler
-Burun polipleri.
HORLAMA BELİRTİLERİ NELERDİR?
Horlama, kendi başına bir belirti olarak görülür, ama kimse sizi uyandırmadan kendi horlamanıza uyanıyorsanız bu en kıymetli belirtisidir.
Horlamanın kimi belirtileri şunlardır:
-Konsantrasyon bozukluğu
-Gün içinde yorgun hissetme
-Sabahları hissedilen boğaz ağrısı
-Çarpıntı
-Geceleri nefes nefese uyanma
-Kan basıncını yahut kan şekerini denetim etmekte zorlanma
-Sinirlilik üzere durumlardır.
-Uyumada zorluk çekme.
HORLAMA TEDAVİSİ
Fazla kilolar, teneffüs yollarının tıkanmasına neden olduğundan horlama sıkıntısının en önemli nedenleri ortasında yer alır. Bu nedenle kilolu bireyler kesinlikle bir diyetisyen denetiminde zayıflama diyetine başlayarak ülkü beden kütlelerine ulaşmalıdır. Bunun yanı sıra yatma vaktine yakın alkol alımından kaçınılmalı, kâfi ve nizamlı uyku uyumaya ihtimam gösterilmelidir.
Sinüzit, alerji yahut yapısal bozukluk kaynaklı kronik burun tıkanıklığı kelam konusu ise buna yönelik muayene ve tedavilere de hassasiyet gösterilmelidir.
Sırt üstü yatmak, yer çekiminin de tesiriyle teneffüs yollarını daralttığından yan yatış konumu tercih edilmelidir.
Tıkayıcı uyku apnesi sorunu teşhis edilen hastalarda hava geçiş yolunun açık tutulması için birtakım ağız aletlerinin kullanımı gerekli olabilir. Bu tıp alet yahut aygıtların kullanımı gerekli görüldüğünde aygıt seçimi ve ağızla uyumluluk konusunda hastalar diş doktorlarına yönlendirilir.
Ağız içi aletler kullanan hastalar tabipleri tarafından önerilen aralıklar ile denetim muayenesine gelmelidir. Ayrıyeten bu aygıtların kullanımına bağlı olarak tükürük salgısında artış, ağız kuruluğu, çenede ağrı ve rahatsızlık üzere sıkıntılar da görülebilir.
Obstrüktif uyku apnesi bulunan hastaların bir kısmında daima olumlu hava yolu basıncı (CPAP) isimli maske uygulamasına muhtaçlık duyabilir. Bu tedavide uyku esnasında ağız ve buruna bir maske takılır. Maskenin bir ucunda yer alan pompa yardımıyla teneffüs yolunun uyku esnasında açık kalmasını sağlayacak formda hava basıncı oluşturulur.
Bu tedavi horlamada ve obstrüktif uyku apnesinde tesirli bir tedavi sağlasa da birden fazla hasta tedaviye uyumluluk sürecinde problemler yaşar. Uyku apnesi ile birlikte görülen horlamanın tedavisinde son tedavi yolu ise cerrahi operasyonlardır.
Cerrahi operasyonların gayesi genel olarak teneffüs yollarının tıkanmasını önleyici müdahalelerin yapılmasıdır.
Uvuloparatofaringoplasti (UPPP) isimli cerrahi tedavi tekniği ile genel anestezi altına alınan hastanın boğazında yer alan fazla dokuların gerdirilerek teneffüs kanalının genişletilmesi mümkündür.
Tedavi maksatlı tercih edilebilen maksillomandibular ilerleme (MMA) uygulamasında ise hava yolunun açılması için alt ve üst çene ileri gerçek hareket ettirilir.
Damak, lisan yahut burunda bulunan yumuşak dokuların küçültülmesinde radyofrekans sinyallerinin kullanımı ile tedavi yapılabilir. Bu uygulama radyofrekans doku ablasyonu olarak isimlendirilir.
Diğer bir tedavi yaklaşımı olan hipoglossal hudut stimülasyonunda ise lisanın ileri istikametteki hareketini denetim eden sona bir uyarıcı uygulanır. Bu sayede uyku esnasında nefes alınırken lisanın hava yolunu bloke etmesi önlenebilir.
